Ostatnio szaleję na punkcie miso i cały czas w kółko je przygotowuje według przepisu Instytutu Sztuki Kulinarnej. Miso to pasta ze sfermentowanej soi. Liczy sobie wiele lat, gdyż podobno wynaleziono ją około 2500 lat temu. Pastę robi się przez połączenie soi z innymi składnikami i to poddaje się fermentacji od 6 miesięcy do dwóch lat. Gama kolorów jest różna (nawet kremowy beż)- składników także. Zawiera od 15 do 20% białka oraz żywe kultury bakterii, które wspierają układ trawienny. Dodając pastę miso nie trzeba już dodatkowo solić lub doprawiać potraw tłuszczem co skutecznie go redukuje w potrawach. Często jest też stosowane jako zamiennik soli czy sosu sojowego. Najlepsze jest miso niepasteryzowane, które powinno być dodawane do potrawy pod koniec gotowania. Miso bardzo dobrze metabolizuje alkohol. To słynna zupa muzyków podczas tras koncertowych. W Japonii zupa miso podawana jest jako pierwsze danie, gdyż pobudza metabolizm i układ trawienny. Często osoby, które przechodzą na dietę wegetariańską zaczynają spożywać dużo ilości miso. Zupa ma tak skoncentrowany smak, że przypomina smak mięsa. Należy jednak ostrożnie podchodzić do nadmiernego jej spożywania ze względu na dużą zawartość soli. Może to osłabiać system nerwowy i serce. Ci którzy chorują na przerost drożdżowców powinni spożywać miso sporadycznie ze względu na to, że może powodować wzrost pasożytów.