Kolejna odsłona spotkania z przyjaciółką. Pojechała, wróciła i przywiozła opowieści niczym z kosmosu. Przypomniała mi, że najlepsze, najokrutniejsze, najśmieszniejsze i najbardziej wzruszające historie filmowe powstają w oparciu o prawdziwe życie. Każde emocje są nam potrzebne: dzięki nim nasza wrażliwość wzrasta, czujemy, że doświadczamy życia i smakujemy jego soków nie tylko przy klawiaturze i myszce. Gorzej bywa z ich interpretacją: by nie pomylić tych dobrych ze złymi i odwrotnie. Ale najważniejsze jest to, by nie traktować życia zbyt poważnie, by nie obiecywać samemu sobie, że wszystko musi być na ZAWSZE lub nie zdarzy się NIGDY. Zazwyczaj tęsknimy za tym, czego aktualnie nie mamy. A gdy już to dostaniemy, marzymy o czymś innym, nie doceniając zdobyczy - przestajemy ją zwyczajnie zauważać. Apeluję o bezwzględną kontemplację chwili: TU I TERAZ. Na prawdę można żyć czasem rzeczywistym, a nie tylko gonić wiecznie przyszłość i leczyć obsesyjnie przeszłość. Musimy się nauczyć dostrzegać momenty, kiedy się dzieją...Obracać w żart trudne słowa, spróbować popatrzeć na własne życie oczami widza, który śledzi z zapartym tchem niezły film w kinie. Polubić głównego bohatera..polubić siebie i wcielać się w nowe, lepsze role -  inne role, by doświadczać, przeżywać, zdobywać. Ale nie kolejne dobra - tylko chwile i przygody! Bo pamiętajcie: "przygoda, każdej chwili szkoda"!